Al weken is Ruud nerveus. Zijn jaarlijkse check up staat weer voor de deur op 6 januari. Ik probeer hem de hele tijd af te leiden en op te vrolijken, maar de diagnose kanker die hij in januari 2021 kreeg heeft er ingehakt. De confrontatie met de vergankelijkheid van het leven is iets wat traumatisch blijkt. Het was een zwaar traject zowel fysiek als mentaal. Hij is schoon en fit, maar toch bijna dagelijks overmand door angst. Angst dat de kanker weer terug is en dat hij het uiteindelijk niet gaat overleven.
OLCAY de vergankelijkheid van het leven
![[OLCAY] de vergankelijkheid van het leven](http://olcaygulsen.nl/cdn/shop/articles/image00002_1440x670_crop_center.jpg?v=1672759068)
Ik zie hem zenuwachtig heen en weer lopen in de woonkamer op zoek naar zijn bril. Een bril die hij wel 5 keer per week kwijt is, dus in eerste instantie begrijp ik de paniek niet. Hij trekt en duwt aan meubelstukken op zoek naar zijn bril, wanneer ik naar hem toe loop en hem even bij zijn arm pak. “Is er iets aan de hand lieverd? Niks voor jou om zo zenuwachtig te doen over een bril?” Hij kijkt eerst weg en probeert mijn blik te ontwijken. Als ik nog een keer z’n naam roep draait hij om en zie ik tranen in zijn ogen. “Ik ben gewoon heel bang“, zegt hij zachtjes. “Bang om dood te gaan.”
Ik knuffel hem heel hard en fluister dat ik het begrijp. “Begrijp je het echt?”, vraagt hij. “Serieus? Meen je dat? Ik heb soms het gevoel dat ik er niet meer over mag praten. Dat ik verder moet leven en blij moet zijn dat ik er nog ben. Maar soms overvalt de angst mij en ben ik zo ontzettend bang.” Het zet mij aan het denken over al die honderdduizenden patiënten die met deze angst moeten blijven leven. Die op ieder moment van de dag overvallen kunnen worden door angst en eenzaam worden. Die tijdens het ziekteproces wellicht meer steun en begrip van hun omgeving kregen dan daarna. Het was een eyeopener voor mij, om júist mensen die een zwaar traject hebben doorlopen te blijven zien en horen. Kanker heb je dus niet alleen wanneer je ziek bent, maar heel je leven.
Ik besloot Ruud te verrassen met een trip naar Parijs om zo het leven en de jaarwisseling te vieren. Ook omdat hij dan even voor een paar dagen niet hoefde te denken aan zijn CT-scan. We hebben de hele nacht gedanst en gelachen en voor heel even was er geen angst of bezorgdheid. We wensen elkaar ieder jaar van alles toe: liefde, geld, geluk, succes en gezondheid. Ik denk dat ik nog nooit zo uit m’n tenen IEDEREEN een GEZOND nieuwjaar wens.
32 opmerkingen
Beste Olcay,
Prachtig verhaal en heel herkenbaar. Mijn ex heeft ook kanker gehad. En moest een definitief stoma. De angst, daarbovenop de schaamte is vreselijk. Door veel te praten over alles wat er gebeurt is, de pijn, de angst en de eenzaamheid zijn beknellend geweest. Ik begreep hem heel goed, mede doordat ik ook erg ziek ben geweest en weer ben. De angst van verlies in zoveel facetten waren en zijn soms nog aanwezig, al wordt het minder. Maar door er niet over te praten wordt het voor jezelf groter. Praat met elkaar over die tijd en wat het nog steeds met beiden doet. Wij doen dit nog steeds af en toe, ook al zijn we al 2 jr uit elkaar. Ik hoop ook dat jullie dit kunnen blijven doen. Want niet erover praten maakt het erger.
Jullie zijn een prachtig stel wat elkaar volgens mij goed aanvult en aanvoelt. Ik wens voor jullie dat de 6e weer goed nieuws is… mijn ex en ik hadden altijd 1 uitspraak die ons beiden goed hielp.." alles komt goed, misschien niet meteen, maar houd mijn hand vast en het komt goed..
Liefs karen
Julie zijn kanjers!!!
En met dit bericht helpen jullie ongewild toch zoveel anderen.
Het is goed om je angsten nog steeds uit te spreken!!!!
Sinds 14 okt. 2022 begrijp ik wat Ruud voelt en meemaakt. Op deze datum is bij mij de diagnose kanker aan nier met uitzaaiingen in de botten vast gesteld en op dit moment zit ik in mijn eerste behandeling.
Bij mij is de angst op dit moment of de behandeling wel aanslaat en ik ben best positief maar regelmatig overvalt het mij ook de angst.
Ruud blijf positief, je hebt de liefste vrouw op deze wereld die je steunt.
Groet Jan
Zit hier absoluut met tranen te druppen, begrijp het zo goed. Mijn partner heeft terminale prostaatkanker, is er nog maar gaat niet meer beter worden. Die wetenschap is erg frustrerend, angstig, verdrietig en wat al niet meer. Kleine dingen waar je steeds van schrikt, wordt het nu erger? Ruud is net als mijn partner recht doir zee, oprecht en puur maar een absoluut gevoelsmens! 1 ding weet ik wel, laat het allemaal gebeuren, wees bang, blij, alles tegelijk.
Leven is levensgevaarlijk nl.
Liefs, Jenny
Klopt, elk onderzoek en daarna de uitslag blijft spannend. Je blijft bang dat het weer terug komt. In april is het voor mij 4 jaar geleden, dus dan groot onderzoek. Weer spannend en moeilijk, want nu voor het eerst zonder mijn lieve man. Door het plotseling overlijden van hem in 2022 weet ik maar al te goed hoe vergankelijk het leven is en zomaar voorbij kan zijn. Dus begrijp ik Ruud volkomen.