YESIM: Waarom praten we niet over seks?

Ik herinner me dat ik seksuele voorlichting kreeg in groep 7 en 8. De leerkracht deed dan een condoom om een speciaal trainingsapparaat en liet het de klas rondgaan. Iedereen mocht eraan voelen. Uiteraard ging dit gepaard met veel gegiechel. Dat er op school seksuele voorlichting wordt gegeven, vind ik een goede zaak. Zeker voor kinderen die dit soort dingen thuis niet kunnen bespreken. Aan de andere kant mogen ouders daar natuurlijk wat van vinden. 

Al met al is het heel fijn dat we in Nederland dit soort zaken gewoon kunnen bespreken. In zo veel landen is alleen dit al vrijwel onmogelijk. Met als gevolg dat daar zo veel seksueel gefrustreerde mannen rondlopen. 

Maar hoe zit het eigenlijk met de seksualiteit van de vrouw? Met de aankondiging van de Week van de Lentekriebels moest ik denken aan mijn reis naar Istanbul precies vier jaar geleden. Ik interviewde daar toen vrouwen over hun seksleven. Wat mij verbaasde, was dat ze zo enorm openhartig waren. Ze beschreven hun seksuele escapades alsof ze het hadden over het broodje carpaccio voor zich op hun bord. Zo ongecompliceerd en met heel humor. Het was iedere keer weer net een scène uit Sex and the City. Deze vrouwen waren zo zelfbewust en zelfverzekerd. Niet alleen hoe ze eruitzagen, maar ook hoe ze praatten over seks. Wat mij trouwens wel opviel was dat deze vrouwen noch met hun ouders noch met hun leerkrachten over seksualiteit spraken.

In Nederland heb ik ook een poging ondernomen om met vrouwen te praten over hun seksualiteit en seks. Helaas kreeg ik daar weinig respons op. Er heerst een soort gêne bij Nederlandse vrouwen. Ik stelde aan hen dezelfde vragen gesteld als aan de vrouwen in Turkije. Maar de reacties in Nederland waren in de trant van: ‘Nou, dat vraag je toch niet!?’ Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen het zo moeilijk vinden om überhaupt over seks te praten? Het wordt hier gezien als iets privés, iets geheims. Vroeger waren er nog een paar vriendinnen met wie ik het hierover kon hebben, maar tegenwoordig kan ik er met niemand meer over praten. Dit is toch op zijn minst een beetje raar te noemen voor een liberaal land als Nederland?

Daarom ben ik een voorstander van een Week van de Lentekriebels voor Vrouwen. Zodat over seks praten als iets normaals wordt beschouwd tussen vrouwen. Ik ben er heilig van overtuigd dat als je vrijuit over je seksualiteit kunt praten, je ook je grenzen kunt én durft aan te geven. En dit is o zo belangrijk in deze tijden van #metoo, waarin we soms niet meer weten waar die grenzen dan liggen. En ik gun ons gewoon allemaal een Samantha van Sex and The City in onze vriendinnengroep: vrijgevochten, sexy en o zo grappig. We hoeven ons nergens voor te schamen, het is de week van de Lentekriebels voor Vrouwen.