YESIM: Is er een medicijn tegen liefdesverdriet?

Verliefdheid kent ook vele vormen. De pure verliefdheid bijvoorbeeld, zoals toen je nog een kind was en kon blijven staren naar the object of your affection. Elkaar een hand geven was al voldoende. Je huppelde naar school omdat je daar de liefde van je leven weer zou zien. Met die persoon wilde je later trouwen, ook al wist je toen nog helemaal niet wat dit inhield. Dan heb je de pubertijd-verliefdheid. De onzekere verliefdheid die je slapeloze nachten bezorgde. Je kon alleen maar aan diegene denken. Eten en slapen lukten niet meer. Je grootste wens was om samen naar de film te gaan en uren te zoenen in de donkere bioscoopzaal. En dan heb je nog de eindelijk-volwassen-verliefdheid, van na je twintigste. Je bent er niet zeker van of je iemand nou ‘gewoon’ leuk vindt of echt verliefd bent. Opeens zie je zoveel leuke mensen, een soort loterij waarbij je elke dag kunt winnen. 

Verliefd worden, ik kan er úren over meepraten. Helaas ook over de keerzijde van de medaille. Omdat ik nogal snel verliefd word, heb ik ook vaak liefdesverdriet gehad. Je weet wel: dat je hart in duizenden stukjes breekt, of – voor je gevoel – letterlijk doormidden. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen of relaties om mij heen gaan één voor één uit. Met als gevolg: heel veel verdrietige mensen om mij heen.

Natuurlijk willen we allemaal een liefde zoals in de film The Notebook. Een partner die figuurlijk voor je doodgaat, die voor je blijft zorgen tot het bittere eind, zelfs als je ziek wordt. Een eeuwigdurende liefde. Maar omdat niet iedere liefde is voorbestemd voor altijd, is er dus een medicijn tegen liefdesverdriet: reizen! Even een verandering van spijs. Op het moment van het schrijven van deze column ben ik met super leuke vrouwen in Marrakesh voor Olcay Gulsen Beauty. Terwijl we ergens zitten te dineren, vraag ik aan de dames aan tafel hoe zij omgaan met liefdesverdriet. De dames aan tafel bevestigen dat je ‘vooral op reis’ moet gaan. Ik moet bekennen dat mijn trip naar Marrakesh me inderdaad ontzettend goed doet. Even weg uit de dagelijkste sleur en al het gepieker. Even lekker lachen en bezig zijn tegen een 1001-nacht-achtergrond. Mijn hart voelt warempel een stukje lichter.

Met deze column wil ik iedereen die momenteel kampt met een gebroken hart, een hart onder de riem steken. Want zeg nou zelf: je hebt toch liever een schouder uit de kom, een gebroken pink, continu oprispend maagzuur, heftige menstruatiepijn of een bevalling – ja, nog liever een bevalling! Liever die pijnlijke weeën in je buik dan in je hart. Oké, het hoort erbij: liefhebben met de kans dat je hart gebroken wordt. Maar waarom hebben we niet een pilletje daarvoor? Een pilletje dat die immense pijn verzacht, dat je troost geeft. Voor alle gebroken harten out there: geloof me, de tijd heelt echt alle wonden.