Tranen rollen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf. Ik voel me schuldig en verloren. Ik zit hier in mijn warme huis en heb net gegeten terwijl zo'n 3500 kilometer verderop honderdduizenden mensen dakloos zijn geworden door aardbevingen.
OLCAY: verscheurd door gevoelens van schuld en verdriet
![[OLCAY:] verscheurd door gevoelens van schuld en verdriet](http://olcaygulsen.nl/cdn/shop/articles/Naamloos-1_1440x670_crop_center.jpg?v=1676656128)
Duizenden dakloze Turkse, Koerdische & Syrische inwoners, die bij deze vreselijke ramp hun geliefden verloren. Die midden in de nacht werden opgeschrikt door natuurgeweld waar niemand zich tegen kan verdedigen. Allesverwoestend geweld wat hen ieder beetje menselijkheid heeft ontnomen.
Huilend vallen ze je in de armen en smeken je om hulp. Het gegil hoor ik weer als ik mijn ogen sluit. Het voelt alsof ik faal, zo veilig achter mijn laptopje. Had ik niet meer kunnen doen om ze te helpen? Had ik niet langer moeten blijven tot zij ook iets meer perspectief op een toekomst hadden? Had ik dat kleine meisje met die holle blik, zonder winterjas in de kou, niet onder mijn armen mee moeten nemen en een nieuw thuis moeten geven?
Ik voel me verscheurd door gevoelens van schuld en verdriet. Deze ramp is te groot en de pleisters die je kunt plakken te klein. Wat had ik graag meer willen doen, daar in de straten van het getroffen gebied. Ik besef me dat ik slechts een miertje ben op deze wereld en wil graag alle andere mieren vragen om te helpen. Want als er ooit een tijd is dat alle mieren samen wél een echt verschil kunnen maken, is het nu. Het echte leed begint nu pas. Het besef dat er duizenden gezinnen hun geliefden kwijt zijn, zinkt nu pas in. De echte hulp begint nu.
Laten we samen zorgen dat de zon weer gaat schijnen en dat duizenden mensen weer in het licht kunnen staan. Wellicht met een gebroken hart, maar wel met de hoop op een beter morgen.
Olcay
Help de slachtoffers van de aardbevingen door bijvoorbeeld te doneren op Giro555.
14 opmerkingen
Je hebt het heel goed gedaan en weet zeker dat je nog veel meer gaat doen!
Hoop dat je in de gelegenheid bent om iets voor de kindjes kunt betekenen.
Olcay, zoals je het beschrijft, die machteloosheid, intens verdriet en geen uitzicht maar er is wel altijd hoop! 17 jaar geleden verloor ik plotseling mijn man, 3 pubers en mij achterlatend en ik heb bij alle beelden die ik zie weer dezelfde pijn die ik toen voelde!! Je weet nooit hoe het verder gaat en ik mag mezelf totaal niet vergelijken met het leed van de mensen in Turkije en Syrië. Want die staan met lege handen, geen huis, geen familie, weg alles. Maar ik vertrouw op de veerkracht van mensen. En ik weet zeker dat ook voor de overlevenden op een dag weer n straaltje zon komt. Als ik ergens mee kan helpen, laat het me weten! Ik kan niet alles maar samen staan we sterk en we willen allemaal hetzelfde, een beetje uitzicht dat er weer veel goed komt, al zal deze pijn en verscheurdheid altijd blijven!! Sterkte❤️
Je beschrijft precies hoe ik mij sinds de aardbeving voel….
Lieve Olcay,
Ik ben geboren in Elbistan, mijn hart huilt nog steeds en zal ook zo blijven. Prachtig wat jij allemaal hebt gedaan , erg dankbaar daarvoor❤️