OLCAY: MIJN GOEDE VOORNEMENS

Het woord crisis is volgens mij het meest gebruikte woord van 2022 en juist na die Corona-jaren hadden we wel wat lucht, licht en ruimte nodig om als samenleving weer bij te kunnen komen. Het liep allemaal anders, zoals met veel dingen in het leven. Ik heb de gewoonte om aan het eind van ieder jaar een planning te maken voor de dingen die ik graag wil doen in het nieuwe jaar.

Ik zoek mijn document op van 2021 om te kijken wat er nou allemaal terecht is gekomen van mijn goede ideeën. Tot mijn grote verbazing heb ik niet alleen alle voorgenomen projecten gedaan, maar nog veel meer dingen. Met lichte trots streep ik het lijstje af en opeens voel ik paniek voor het komende jaar. Als dit allemaal gelukt is in een jaar dan moet ik in 2023 wellicht mijn lijst met to do’s nog langer maken? Want als het ruimschoots gelukt is dan was het wellicht niet ambitieus genoeg? Gek hoe snel je van trots naar ontevreden kunt gaan als mens. 

Ik sta stil bij de dingen die ik dit jaar gedaan heb voor UN Women en de vele mensen die we hebben weten te bereiken met onze campagne om geweld tegen vrouwen en meisjes bespreekbaar te maken. De donaties die we samen hebben binnengehaald en de vele lieve berichten van onze klanten die ons vanaf dag één een warm hart hebben toegedragen. Daar word ik gelukkig van en dat is wat ik ook voor 2023 graag wil. Geen onmogelijk lange lijstjes met dingen die we onszelf opleggen en niet per se gelukkiger van worden. Ik wil in kleine stapjes naar uiteindelijke doelen.

Het leven is een reis die niet te plannen is en ik hoop dat we meer gaan genieten van wat er wel is. Dus mijn advies is: maak je lijst met voornemens niet te lang en geniet van ieder mogelijk moment. In plaats van mijn lijst af te maken besluit ik de mensen waar ik afgelopen jaar mee heb gewerkt te bellen en te vertellen dat ik dankbaar ben voor wat we samen hebben bereikt.