RUUD: Ik ben misschien wel de grootste burgerlul die je kent

De vuilnis staat bij mij altijd op tijd buiten, anders breng ik het zelf weg. Als ik naar de fysio, tandarts of welke afspraak dan ook moet, ben ik daar altijd tien minuten te vroeg. Maar dit is nog allemaal in het grijze gebied. Nu komt mijn lelijkste ik. En nu ik het opschrijf vind ik mezelf nog enger dan de engste oom die ik heb (en dat zijn hele enge ooms).

Ik deed drie weken geleden de keukenla open toen ik koffie aan het zetten was voor Olcay. Dat doe ik al vier jaar met gezonde tegenzin omdat het huis dan nog koud is. Toch neem ik mijn taak als barista heel serieus. Alsof het van mijn eigen plantage komt. Maar goed, terug naar de la. Ik opende hem om een lange lepel te pakken voor de cappuccino (dubbel pp lepel, nooit geweten) en toen gebeurde het. Ik zag een kaasmes waar het handvat van was verbrand. Een scherpe, ingebrande sleuf.

Dat kon twee dingen betekenen: of Olcay heeft het kaasmes gebruikt als tool om haar omelet mee om te draaien, óf ik ben die nare, enge man die haar daar terecht van beschuldigd. Beide is waar. Ik haat dat soort dingen, maar wil er niets van zeggen. Veel belangrijker is; wat is er nou met mij dat ik dit geen plaats kan geven? Wat is er met mij dat ik iedere morgen (al drie weken lang) doe alsof het mij niets kan schelen?

Het goede nieuws is dat ik mezelf heb overwonnen. Ik heb namelijk een nieuwe gekocht. Want het blijft zo irritant dat ik iedere dag in die la naar dat verbrande handvat moet kijken. Dus een parchtige nieuw exemplaar van € 3,99. Zonder overleggen heb ik ‘m aangeschaft.

Na deze aankoop ontdekte ik ook een minder lelijk ding van mezelf, want heb die oude gehouden. Die is namelijk handig voor als Ol een ei gaat maken.